Kieslowski, Fransız Devrimi'nde öne çıkan ana temalar olan özgürlük, eşitlik ve kardeşlik anlamlarına gelen ve Fransız Bayrağı'na da bu temsiliyetlerle taşınan mavi, beyaz ve kırmızı renklerinin üçlemesini karşımıza çıkarıyor. Bu sözcükler filmde (özgürlük, eşitlik, kardeşlik) Fransızca verilmiştir çünkü para (filmin bütçesi) Fransız’dır. Kieslowski, ‘’Para başka bir milletten olsaydı filmlerin başlık ve kültürel çağrışımları da farklı olabilirdi. Ancak muhtemelen filmler aynı olurdu.” diyerek bu isimlerin Fransızca olmasının sebebini de açıklıyor. Filmlerin senaryosunda da büyük oranda yer alan Kieslowski, bazen destekler alarak tamamlamıştır. Filmin öne çıkan bestelerinde Zbigniew Preisner yer alırken, filmlerin yapımcıllığını Marin Karmitz üstlenmiştir. Üçlemenin genel hatları yanında üçlemedeki kadın figürlerini inceleyeceğiz.
Three Colors: Blue
Üçlemenin ilk filminde karşımıza çıkan Julie karakteri yaşanan bir trafik kazası sonrasında ünlü bir besteci olan eşini ve çok sevdiği kızını kaybetse de, olay sonrasında yaşadığı duygusal karmaşanın üstesinden soğukkanlılıkla gelmeye çalışıyor. Filmin ilk sahnelerinde intihar etmeyi deneyen karakterimiz, güçlü bir şekilde geçmişine göğüs gererek yaşamaya devam ediyor.. Öte yandan hayattan ve duygularından öylesine korkuyor ki geçmişinden kaçıyor, hiçbir şey olmamış gibi davranmak istiyor. Ne var ki bu pek mümkün olmuyor, çantasındaki bir mavi şeker paketi bile onu hiç beklemediği bir anda şiddetli duygu girdaplarına sürüklüyor. Her şeyden ve herkesten kaçmak isteyen Julie, televizyonda yayınlanan fotoğraflardan eşinin onu aldattığını fark ettiğinde bu kadın ile yüzleşmeye gidiyor ve bundan sonra işler değişiyor. Bu süreçte eşinin arkadaşıyla yakınlaşan Julie için hayat daha farklı artık. Hiçbir şeyden kaçamayacak kadar gerçeklere yakalanan Julie, sonunda geçmişinin ona yadigarı olan hayattan kaçamayacağını anlıyor ve yaşanılanları kabulleniyor. Bu kabulleniş onun için yeni bir başlangıç. Julie, film boyunca hiç ağlamamasına rağmen filmin son sahnesinde bu başlangıcın verdiği rahatlıkla özgürce ağlıyor.
Three Colors: White
Üçlemenin ikinci filmi olan Beyaz, 1994 yılında gösterime girmiştir. Bu filmde Fransız Devrimi’nin temalarından “eşitlik” öne çıkmaktadır. Filmde Karol (Zbigniew Zamachowski)‘un hikayesini izlemekteyiz. Bir mahkeme salonunda başlayan filmde Karol ve eşi Dominique (Julie Delpy)‘in boşanma davasına şahit oluyoruz. Karşımıza çıkan Dominique adlı kadın figür, film boyunca direkt etkileşimde olduğumuz bir karakter olmasa da kendisi ana karakterimizin zihninde bolca yer eder. Karol zekice bir plan yaparak zamanla zengin biri olur ama Dominuque’yi hiç unutamaz. Mirasının sözde eski eşine kalmasını ister. Yaptığı planlar sonrasında Dominuque Polonya’ya gelse bile Dominique için hiçbir şey planlandığı gibi gitmez ve o arzulanan beyaz sayfa açılamaz. Film boyunca Karol’un yaptığı her hamlenin aslında Dominuque ile alakalı olması, kadın figürünün adamın hayatındaki gücüne işaret eder.
Three Colors: Red
Üçlemenin son filmi Kırmızı’nın teması “kardeşlik”tir. Bir model olan Valentine (Irène Jacob)‘ın hayatına tanık oluruz. Sevgilisi uzakta olan Valentine’nın kardeşi, ve yeni tanıştığı gizemli bir adamla olan ilişkisine dikkat çekilmektedir. Özgür ruhlu, duygusal ve kendini keşfetmek için kaybolmayı göze alabilen bir kadın figürü var bu seferde karşımızda. Uzakta olan sevgilisinin diktelerine göz yummayan, kişisel alanını koruyan ve her daim mücadele eden duyarlı bir izlenim bırakır Valentine. Serinin son kadın figürü olarak karşımıza çıkar. Bu duyarlı duruşuna yaşlı bir kadının geri dönüşüm kutusuna şişe atmaya çalıştığı sahnede de şahit oluruz. İlk filmde Julie ona bakmaz bile, ikinci filmde Karol onu fark eder ve haline güler, üçüncü filmde ise Valentine ona yardıma gider.
Birbirlerinden çok farklı ancak aynı zamanda benzer bu üç kadının hikayesi, muhakkak size de yeni şeyler katacaktır. Kieslowski ile hala tanışmadıysanız bu üçleme ile başlamanızı tavsiye edebilirim.